Tag Archive for oude doos

Spiegelbeeld

Schaart-handen.jpg

Bijna twee jaar geleden ging het niet echt goed met me. Op mijn werk ging het niet lekker, ik lag in een scheiding en ik sliep niet meer. Die drie zaken hingen uiteraard met elkaar samen. Wat mij op de been heeft gehouden? Muziek maken. Nachtenlang was ik er mee bezig. Ik schreef voor het eerst in jaren zelfs weer een lied: Spiegelbeeld.

Dat lied heb ik onmiddellijk nadat ik het had geschreven op YouTube gezet. Om het maar niet te vergeten. Een nacht later zette ik een tweede versie online. Die versie is onlangs gevonden door mijn Zweedse vriendin, Camilla, die er, ondanks dat ze de Nederlandse taal niet machtig is, om de een of andere reden lyrisch over is. Dankzij haar heb ik het teruggeluisterd.

Gekwelde Geesten
Het is een mooi lied. Ik ben het blijven spelen, maar heb het in de loop der tijd te veel aangepast. Nu heb ik het teruggebracht naar hoe het moet zijn en is het mij weer dierbaar. Het kanaal waarop ik het destijds heb geplaatst, is dat van het voormalige duo Gekwelde Geesten, dat ik samen met Dennis Leeuwin vormde. Een Gekwelde Geest ben ik inmiddels niet meer…

Dagdroom

Schaart-handen.jpg

Verblind door de weerkaatsing van zonlicht op water, staat moeder op het dek. Ze grijpt op de tast naar de reling. Haar lichaam is koud, de hitte verzengend. Happend naar adem, probeert ze te lopen. Haar benen zijn stijf en verlamd.

“Rustig blijven, mama!” fluister ik.

De wereld verstilt.

Zelfs de meeuwen schreeuwen niet.

Moeder zijgt ineen, haar rok kleurt rood. Er is niemand in de buurt om haar te helpen.

In de buik van het schip vertoeft vader, omringd door luide machines. Kon ik hem maar zeggen wat er op het dek gebeurt.

Ik luister naar de golven, alleen maar naar de golven. Een opstekende wind bezorgt mij kippenvel. Ik trek mijn T-shirt aan en fluit op mijn vingers.

“Kom, Katek”, roep ik. “We gaan naar huis.”

Kameleon

Ik vond het toentertijd wel grappig. Tja. Uit Dit is Ik:

Was ik een kameleon
Dan kon ik van kleur verschieten.
Wat zou ik dan opvallend zijn
Als ik blauw werd tussen bieten.

Hoogheidjes

mink en nola

We hebben een koning. Zucht. Maar de koningskinderen maken mij blij! Hier staan zij afgebeeld, intiem, op een kiekje dat ergens in april, mei 2008 geschoten moet zijn – in de eerste zes weken na de geboorte van de kleinste. De foto is onscherp, maar dat doet er niet toe. Het gaat om de emotie, en die is goed. De oudste moest nog wennen aan de jongste, wist niet wat hij met haar aan moest. Dat moet hij nog steeds, wennen. Maar de wijze waarop zij op dit kiekje zijn vereeuwigd, gecombineerd met de goede momenten die zij steeds vaker samen hebben, geeft mij vertrouwen: het komt goed. Ze slaan elkaar soms het liefst de hersens in, toch houden zij van elkaar. Mijn hoogheidjes!

Studententijd

Tekeningetje voor oude doosIn mijn studententijd tekende ik veel. En graag. Uren achter elkaar, als was het een obsessie. Soms van een uur of tien ’s avonds tot wel zes uur in de ochtend. Dan miste ik weer een dag school, maar dat deed ik bijna altijd. In mijn studietijd heb ik veel gedaan, maar nauwelijks gestudeerd. Zoals ik eigenlijk nooit doe wat er van mij verwacht wordt. Dat kun je een zwakte noemen. Of een kracht. Het maakt me niet uit, het is zoals het is en het was zoals het was. Ik maakte tekeningen van hoe ik mijzelf zag.

Deze tekening is niet representatief voor mijn werk als gemankeerd kunstenaar. Eerlijk gezegd lijkt zij meer op een schets die ik opkalefaterde opdat ik, klaar is Kees, op kon naar de volgende poging. In al haar eenvoud heeft zij echter toch wel iets; het gezicht van het Mannetje is perfect uitdrukkingsloos. Zo voelde ik mij toen. Misschien heb ik haar om die reden bewaard, omdat zij mijn gevoel van wezenloosheid goed verbeeldde. En nu, jaren later, heb ik haar weer gevonden. Leuk! Je kunt zien dat ik haar op de grond heb laten slingeren, daar in mijn studentenkamertje, want er staat een voetafdruk op. Ik liet alles slingeren, toen, en nu nog steeds.

Maanvis

WritersBlock.net, destijds een pionierend online magazine, publiceerde in april 2004 een gedicht van Opdichter. Het gedicht, Maanvis, droeg hij op aan zijn nicht, Kris. Maanvis sierde tevens Kris’ geboortekaartje. WritersBlock lijkt inmiddels ter ziele te zijn.

Maanvis

De maanvis wordt geboren op de maan
en zoekt de schoonheid van het leven
In het water van de zee

Pas als de maanvis weet wat wijsheid is
Zal het goede dier begrijpen
Dat schoonheid op de zon woont.

The Splendors op GrassRoots

Met mijn band The Splendors heb ik tussen 2003 en 2008 Ithaca, NY en omstreken onveilig gemaakt. Op het vierdaagse GrassRoots Festival of Music and Dance in Trumansburg, NY stonden wij in 2005 als afsluiter van de tweede avond op het hoofdpodium. Dat was een eer! Gelukkig is in elk geval een klein deel van dit optreden vastgelegd voor het nageslacht. Wie de maker of makers van deze foto en video zijn, weet ik niet. Maar mijn dank is nog altijd groot… Oh, en geloof me, ik toon nu veel uit de oude doos, maar er komt ook heel veel nieuw materiaal aan. Materiaal van Opdichter, bedoel ik. Veel plezier!

The Splendors op GrassRoots




Jairo | Myspace Video

Animated Social Media Icons by Acurax Wordpress Development Company
Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookCheck Our FeedVisit Us On Linkedin
Animated Social Media Icons by Acurax Wordpress Development Company
Visit Us On TwitterVisit Us On FacebookCheck Our FeedVisit Us On Linkedin