Een ster op YouTube ben ik bepaald niet. Toch word ik de laatste tijd regelmatig door leerlingen aangesproken die een filmpje van mij op die website hebben bekeken. De meesten doen er nogal lacherig over en zijn op zijn zachtst gezegd niet echt onder de indruk. “Waarom heeft u die zonnebril op terwijl u binnen zit?” is een veel gestelde vraag. Daar is duidelijk onderling over gesproken. En, toegegeven, het ziet er ook een beetje vreemd uit. Waarom had ik die zonnebril eigenlijk op?

Maar goed, die filmpjes heb ik toentertijd opgenomen voor mijzelf, echt om geen enkele andere reden dan om een beter beeld te krijgen van hoe ik overkom als je naar me kijkt. “Waarom heeft u ze dan op YouTube gezet?” Ik weet het niet, jongens en meisjes. Dat heb ik gewoon maar gedaan. Volgens mij had ik daar wel een reden voor, maar de bedoeling om er door ontdekt te worden zat er in geen geval achter.

Reacties
Nog een veel gehoorde vraag: “Schaamt u zich niet?” Nee, ik schaam mij niet. Sterker nog, nadat een aantal leerlingen in een tweetal klassen over de filmpjes begon, besloot ik meteen maar om tijdens de les de hele klas te laten delen in het onderwerp van gesprek; ik vertoonde de filmpjes op het digibord.

De reacties logen er niet om. Laat ik het zo zeggen: er werd in elk geval gelachen. “Waarom heeft u dat baardje niet meer?” “Wauw! U ziet er niet uit meneer…” Toch meende ik bij een aantal leerlingen ook een vorm van bewondering te herkennen, tussen alle lacherigheid door. Maar daar ging het mij niet om. Waar het dan wel om ging? Ach, gewoon, ik wilde de leerlingen laten zien dat ik meer ben dan alleen maar die ietwat rare kerel, die soms zo onaardig kan zijn en helemaal niets van ze begrijpt.

Voor lief
Het risico dat de filmpjes vervolgens de school rond gaan en ik de komende tijd van alles naar mijn hoofd geslingerd krijg van leerlingen die ik helemaal niet ken, neem ik graag voor lief…