Ik luister naar het meesterlijke Push the Sky Away van Nick Cave. Met het nieuws over de dood van zijn zoon in het achterhoofd luistert het heel anders. Zijn stem doet mij denken aan het verdriet dat deze man op dit moment heeft, en daar word ik zelf verdrietig van. Wat heeft hij mij veel gegeven… Kon ik er maar voor hem zijn op de manier waarop zijn muziek mij door moeilijke tijden heeft gesleept. Nick Cave is mens geworden.
