Het stond al genoteerd in de agenda van deze website, maar verder heb ik er tot nu toe weinig ruchtbaarheid aan gegeven: ik ben binnenkort een vaste blogger op de website van Impuls & Woortblind, de vereniging voor en door mensen met ADHD, ADD, dyslexie en dyscalculie. En ja, dat betekent dat ik zelf ook in die categorie mensen val. Afgelopen zomer ben ik gediagnosticeerd met ADD.

Natuurlijk, het is maar een stempel. Maar het verklaart veel, vanuit mijn jonge jaren al, en het helpt mij om mijn leven op mijn vijfenveertigste alsnog de draai te geven die goed voelt en bij mij past. Nu ik weet wat ik heb, leer ik om mij niet te concentreren op mijn zwakke punten, wat ik altijd deed omdat ik vond dat die moesten verbeteren terwijl ik onmachtig leek om dat voor elkaar te krijgen.

Beter
Tegenwoordig ga ik uit van mijn krachtige, bruikbare, mooie en werkzame hebbelijkheden, die er zeker ook zijn. Ik noem zo uit de losse pols even mijn creativiteit, mijn flexibiliteit en mijn inlevingsvermogen als voorbeelden. Bij mijn zwakheden leg ik mij niet neer, maar ik accepteer dat ik ze heb en werk aan verbetering. En geloof mij, dat voelt beter dan altijd maar met jezelf in gevecht zijn.

Eigen initiatief
Leren van mijzelf te houden, is een stap vooruit in mijn persoonlijke ontwikkeling. Die stap dank ik mede aan de diagnose, maar ook aan mijn wil om het beste uit mijzelf te halen. Zonder deze ik-kracht, zoals mijn geliefde dat noemt, was ik er niet in geslaagd om na zovele jaren op eigen initiatief de hulp te zoeken en te vinden die kon verklaren waarom ik ben zoals ik ben.

Mooi
Nu is het tijd om te laten zien hoe mooi ik ben, tekortkomingen en maatschappelijke afwijkingen ten spijt. Dat is ook de reden waarom ik bij Impuls & Woortblind heb aangeklopt: voor een plek buiten mijn eigen, vertrouwde omgeving om te schrijven over de diagnose ADD en wat die voor mij betekent. Die plek heb ik dus gekregen. Maar de schrijfsels verschijnen uiteraard ook op deze vertrouwde stek.