Mijn zoon ziet zijn vader
Als een wegwerpartikel
En toch is een wegwerpartikel
Soms
Best bruikbaar (geweest).
(c) Jairo van Lunteren, 2017
Archief voor GEDICHTEN
Best bruikbaar
Eigen boontjes
Over patroondoorbreking
Opgerot
Met oude zekerheden
Die belemmeren
Gecultiveerde persoonlijkheid
Moet wijken voor de werkelijkheid
Van het alledaagse leven
Geen gezeik over artisticiteit
Of de zin van het bestaan
Maar eigen boontjes doppen
Vanaf nu
Kun jij dat net zo goed
Als ieder ander mens.
(c) Jairo van Lunteren, 2017
Ogen dicht
Over authenticiteit
Doe je ogen dicht
Bedenk je
Wat je echt zou willen zijn
Wees dat.
Bitter
Over verraad
Het is niet goed om bitter te zijn
Maar soms is de pijn
Zo groot
Dat het hart
Het hoofd overstemt
En woede tot uitbarsting komt
En dat is gezond, zelfs
Af en toe
Als het echt moet
Omdat er teveel is gebeurd
Om redelijk te zijn
Zonder schijnheilig te doen
Oprechtheid lucht op, natuurlijk
En doet je beseffen
Dat je pijn hebt die weg moet
Uit je lichaam en geest
Als jij wilt
Dat je morgen nog leeft
Als jij wilt dat je morgen nog leeft
En iemand
Doet jou onrecht aan
Dat zo groot is
Dat het net als de dood is
Dan is het prima om bitter te zijn.
Verhuizing
Over verlichting
Speelgoed met herinnering
Herinnering met speelgoed
Ik pak in
Ik sluit af
Een nieuw begin wacht, maar
Is eigenlijk al begonnen
Het voelt goed, dat nieuwe begin
Alsof ik eindelijk baas ben
Over eigen leven
Zonder twijfel aan mijn kunnen
Zonder ogen die ongevraagd
Meekijken
Ja, gewoon ik is het nu
Ik, die laat zien
Mijn eigen huis
Huiselijk te kunnen maken
Op de manier waarop ik dat wil
Zoals ik dat nooit heb gedaan
Mijn volwassen ik, zo voelt het
Die op eigen benen staat
En dat ook kan, omdat
Ik ben veranderd
De nakende verhuizing
Heeft mij verlichting gebracht.
De vrije loop
Over online daten
Jouw lichaam voelt goddelijk lekker
Al heb ik het nimmer aangeraakt
Ik ken jou niet, alleen jouw virtuele versie, en
Op haar ben ik verliefd
Mooi is dat, die fantasie
Met jou durf ik haar
Eindelijk
De vrije loop te laten.
Auto
Over de nieuwe mens.
Jij rijdt auto
Met je telefoon in je hand
En je kind achterin, ter-
wijl je kijkt naar mij
Op je schermpje
In plaats van
Naar de weg
We zijn gek geworden
Lijkt het wel
Verslaafd
Aan onze virtuele wereld
Waarvan wij denken
Dat zij iets te bieden heeft
Dat echt is.
