Wanneer je vastgelopen bent
Kun je niet verder
Maar ook niet meer terug
Einde verhaal.
Wanneer je vastgelopen bent
Kun je niet verder
Maar ook niet meer terug
Einde verhaal.
Ik ben een ideeënoester
Met af en toe een parelgedachte, maar
Mijn schelp blijft gesloten.
Zo crash je op de bank bij je ex
Van wie je niets meer wilde weten, maar
Die jou, anders dan je liefje
In deze zware tijd niet is vergeten.
Ooit vloog ik uit om een nest te bouwen
Wat ik niet wist was dat ik
Als een vogel zonder kompas
Aan een dwaalvlucht was begonnen.
In de flarden van het keukenlicht
Schenk ik mijzelf een bier in
Zittend op de bank
Moe
Midden in de nacht
Wetend dat ik niet zal slapen
Omdat het vanavond weer is misgegaan
Zoals het zo vaak misgaat
Het is niet dat de liefde er niet is
Het is niet dat we elkaar niet begrijpen
Het is niet dat we te veel van elkaar verschillen
Misschien lijken we juist te veel op elkaar
Misschien begrijpen we elkaar te goed
Misschien
Vinden we het moeilijk
Dat er liefde is tussen ons
Misschien vinden we beiden van onszelf
Dat we het niet waard zijn;
Onze eigen liefde niet
De liefde van de ander niet
In de flarden van het keukenlicht
Schenk ik mijzelf een bier in
En drink het
Met pijn in mijn hart.
Voor het oktobernummer van vakblad De Psycholoog schreef ik een essay over het juk van een diagnose. Het artikel is een ervaringsbeschrijving van mijn worsteling met ADD, waarmee ik op mijn vijfenveertigste ben gediagnosticeerd.Lees mijn essay hier. Bijgaande illustratie is gemaakt door Chiara Arkesteijn.
Hoe het is om volwassen te zijn
Had ik moeten vragen
Toen het nog kon
En als ik eerlijk antwoord had gekregen
Had ik uiteraard besloten
Dat ik altijd kind zou blijven.