Ja, het is de laatste tijd stil hier. En als er iets gepost wordt, dan niet over het grote project waar ik nu al anderhalf jaar mee bezig ben: Tourflits, het boek over Radio Tour de France. De stilte is een gevolg van mijn focus op voltooiing van dat boek.
Gio Lippens doet het finishverslag aan de finish bij de Tour de France.
Want ja, een moeizaam proces is het absoluut geweest, tot nu toe. Iemand zonder focus die zich probeert te focussen verliest namelijk de grip op zijn hele zijn, zo is mij duidelijk geworden; het doel van de focus gaat met die focus aan de haal. Zo is het, dat is wat er is gebeurd.
Verzendknop
De deadline is inmiddels in zicht. Op 1 maart 2017 dient het manuscript aangeleverd te worden, geredigeerd, inclusief foto’s, bronvermeldingen en credits. En het gekke is: die deadline gaat gehaald worden. Al die tijd dacht ik dat het mij niet zou lukken, anderhalf jaar lang.
Inmiddels heeft niemand minder dan sportverslaggever Gio Lippens toegezegd het voorwoord te schrijven. Om dat te kunnen doen is hem een vroege, onaffe versie van het hele verhaal toegestuurd. Daartoe op de verzendknop durven drukken, was een zelfoverwinning op zich.
Journalistieke erkenning
Wat als Lippens het verhaal niets vindt, er geen inspiratie uit put voor een voorwoord? Dat was het schrikbeeld. Gelukkig reageerde hij binnen een dag met de volgende woorden:
Wat een schatkamer. Je hebt echt een ongelooflijke hoeveelheid cruciale mensen van Radio Tour de France gesproken. Groot compliment. En mooi verwoord.
Tja. Dan krijg je een brok in je keel. Van toch een heel klein beetje trots. Omdat je weet dat je ergens je ziel en zaligheid in gooit en dat zich dat uitbetaalt in de vorm van journalistieke erkenning. Want zo is het, dat is wat er is gebeurd. Aan Lippens’ lovende woorden laaf ik mij.
