Eerder gepubliceerd op de DIERENBESCHERMING.

Over demissionair minister Verburg van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) heb ik de afgelopen jaren regelmatig gezegd dat zij niet de indruk wekt dierenwelzijn de plek te willen geven die het verdient. Dankzij een gisteren door de Tweede Kamer aangenomen wetsvoorstel van partijgenoot Henk Jan Ormel (CDA) en PvdA’er Harm Evert Waalkens is op de valreep toch nog een doelstelling van haar bescheiden Nota dierenwelzijn uit het regeerakkoord van begin 2007 binnengesleept: verruiming van het houdverbod van drie naar tien jaar voor dierenbeulen. Maar helaas, het voelt als een Pyrrusoverwinning. Het voorstel verzuimt er een zelfstandige straf van te maken, waardoor een notoire dierenbeul er nog steeds eenvoudig onder uit kan komen.

Is de Dierenbescherming dan nooit tevreden? Zeker wel. Het punt is alleen dat wij al jaren in de praktijk zien wat er echt gebeurt: inspecteurs van de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming (LID) die telkens opnieuw te maken krijgen met dezelfde notoire dierenkwellers, dierenbeulen die niet voor verbetering vatbaar zijn. Deze mensen willen we straffen op een manier waar dieren écht mee geholpen zijn. Vandaar onze paginagrote advertentie in de Volkskrant: nog één keer luid en duidelijk roepen waar wij voor staan, nog één keer de schijnwerpers op onze jarenlange eis aan de vooravond van het finale debat in de Tweede Kamer.

Vijfhonderd euro
De Dierenbescherming is pas tevreden zodra dat houdverbod niet langer een papieren tijger is, maar een straf die een dierenbeul daadwerkelijk het recht ontneemt om dieren te houden. Gelukkig zijn er mensen in de Tweede Kamer die in meer of mindere mate onze boodschap onderschrijven, zoals Fred Teeven (VVD) en Marianne Thieme (PvdD). Zij stelden als  aanvulling op het wetsvoorstel voor om een houdverbod als maatregel op te kunnen leggen aan mensen die ontoerekeningsvatbaar zijn. Dit amendement heeft het helaas niet gehaald. Hetzelfde geldt voor Thieme’s amendement om direct tot een zelfstandig houdverbod te komen.

Het houdverbod zoals dat nu bestaat stelt in de praktijk niet veel voor omdat een dierenbeul het kan afkopen – en wat maakt het dan uit of het voor drie of tien jaar of zelfs levenslang is opgelegd? En, om het nog maar eens keer duidelijk uit te leggen: zoals de zaken er in het aangenomen wetsvoorstel voorstaan kan iemand die zijn hond gruwelijk martelt een voorwaardelijke boete krijgen van, zeg, vijfhonderd euro, met als extra bepaling dat hij geen huisdier mag houden gedurende tien jaar. Houdt hij toch dieren, dan moet de man de boete betalen en is ook meteen het houdverbod van tafel….

Positieve noot
Toch ben ik niet onverdeeld ongelukkig met de uitslag van de stemming van gisteren. Er zit namelijk een heel belangrijk lichtpuntje aan wat de Tweede Kamer gisteren aangenomen heeft. Want de amendementen die op korte termijn zouden hebben binnengehaald waar wij voor staan hebben het weliswaar niet gehaald, dat geldt niet voor de aparte motie die Boris van der Ham (D66) heeft ingediend. In die met algemene stemmen aangenomen motie, verzoekt Van der Ham de regering om voorstellen te doen voor wetswijzigingen die het toekennen van een houdverbod als zelfstandige straf mogelijk maken.

De Tweede Kamer heeft er voor gekozen om de deur naar een zelfstandig houdverbod wagenwijd open te houden, maar de regering te verplichten eerst de juridische weg daar naartoe te effenen. Dat betekent dat we zullen moeten wachten op een nieuwe regering, aangezien het huidige kabinet vanwege haar demissionaire status niet bevoegd is om wetswijzigingen door te voeren. Prima! Wij wachten wel! Wat in het vat zit verzuurt niet en de Dierenbescherming stelt kwaliteit nu eenmaal voor snelheid. Het wetsvoorstel van Waalkens en Ormel heeft in elk geval bereikt dat het houdverbod stevig op de politieke agenda staat, wat een groot compliment waard is. Dankzij hen worden de magere jaren-Verburg afgesloten met een positieve noot.