Zit ik in een koffiebar te werken, word ik afgeleid door drie heren. Ik vang een flard op van hun gesprek, uitgesproken door de grootste kakker van het stel: “Uitkeringstrekkers, daar kan ik echt niet tegen.” Meer wil ik niet horen, dus doe ik mijn oordopjes in. Uitkeringstrekkers… Niet eerder heb ik me door die term aangesproken gevoeld. Ja, mijnheer, ik heb een uitkering. Maar die ‘trek’ ik niet. Ik ontvang haar elke maand op mijn rekening, waarna ik een verwaarloosbaar deel opneem en de rest via automatische incasso’s laat afschrijven. Ja, ik baal van mijn werkloosheid. Nee, het lukt zelfs niet om als putjesschepper aan de slag te komen. Bied me de baan aan en ik begin gisteren. Aso!