Ik weet dat wat ik nu ga zeggen heel wat vrienden tegen de borst zal stuiten. Meer nog dan dat, hadden ze niet gedacht dit ooit uit mijn mond te zullen horen. Het Eurovisie Songfestival boeit mij natuurlijk ook niet – voor geen meter. Het stuit mij zelfs tegen de borst. Een fan van Anouk ben ik ook nooit geweest. Maar Birds! Waarom weet ik niet, maar ik krijg er kippenvel van. Ook dit lied is niet echt mijn stijl, maar ik vind het gewoon zo ontzettend echt en zo ontzettend goed. Zo goed zelfs dat ik gisteren, speciaal om Anouk te zien, toch de televisie even heb afgestemd op de halve finale. En weer kreeg ik kippenvel. Ook Anouks pakkie an is het niet, dat songfestival, maar juist daarom was zij zo’n verademing. Wat een te gekke vrouw! Wat een ‘echte’ zangeres, of ze nu onmogelijk is om mee te werken, of ze nou aardig is of niet. Een vakvrouw. En ik gun het haar van harte. In die mate zelfs dat ik dat hier, en plein public, zij het ietwat beschroomd, gewoon durf toe te geven.